De Laatste Keer, Maar Voor Altijd In Ons Hart

Het is inmiddels alweer maanden geleden dat we nog een artikel geplaatst hebben op het blog.

Uiteraard is er in die tijd van alles gebeurd waarover we hier zouden kunnen berichten. Hoe we met het verlies van Kimberley zijn omgegaan..., hoe moeilijk het vaak is..., het gemis bij het aanhalen van leuke herinneringen..., het verdriet als we terugdenken aan de weg die Kimberley heeft moeten afleggen...

Toch hebben we dat niet gedaan. En eigenlijk zijn hier twee redenen voor aan te halen:

• Het blog gaat over Kimberley en onze interactie met haar. Sinds haar overlijden is die interactie drastisch anders geworden: veel meer in gedachten in plaats van specifieke gebeurtenissen.
• Ons gezin heeft geprobeerd het gezicht vooruit te richten: de tijd staat niet stil en wacht niet... Wij moeten en willen ook verder...

Niet dat we Kim niet missen of zijn gaan vergeten. Uiteraard niet, integendeel zelfs!

Sinds afgelopen weekend heeft Kimberley haar definitieve plaatsje gekregen in een door ons zelf gemaakte 'wand-urn' met daarop een mooie afbeelding van haar met een nog volle haardos.

Een wand-urn van eigen ontwerp en daarmee dus uniek, net zoals Kimberley zelf...

We denken dan ook dat hiermee de tijd is gekomen om het blog te gaan afronden. Dat wil zeggen dat dit ons laatste artikel zal zijn en er dus geen nieuw artikel geplaatst zal worden op dit blog.

Wel zullen we dit blog voorlopig wel in de lucht houden, zodat we met zijn allen nog eens 'stiekem' kunnen terugblikken op de hoogte- en dieptepunten in de strijd van Kimberley tegen haar ziekte.

Voor de laatste keer willen we jullie dan ook danken voor het medeleven en de steun tijdens en na de ziekte van Kimberley.

Kimberley, voor altijd in ons hart...

Tot ziens via een andere weg...

Luc, Debbie & Tim